پرواز ابدی (یادنامه خلبان آزاده شهید محمدرضا احمدی)

شناختن و زنده نگهداشتن نام و یاد شهید خلبان آزاده رضا احمدی

آغاز جنگ تحمیلی و نوشتن وصیت نامه
ساعت ٩:٢٤ ‎ق.ظ روز چهارشنبه ٧ آبان ۱۳٩۳  کلمات کلیدی: خلبان شرکت کننده در کمان 99 ، آغاز جنگ تحمیلی ، وصیت نامه رضااحمدی ، هفته دفاع مقدس دفاع مقدس

یک سال پس از وقوع انقلاب اسلامی و بعد از آن تا مدتی پروازهای هواپیماهای جنگی لغو شده بود ورضا  و دیگر خلبانان برای حفظ آمادگی هراز چندگاهی پروازهایی را انجام می دادند .چندی بعد با وقوع کودتای نوژه اوضاع بسیار سخت شد و کارها سروسامان لازم را نداشت و تازه سازماندهی مجدد نیروی هوایی در حال شکل گیری بود که در بعدازظهر 31 شهریور سال 1359 عراق به ایران حمله کرد و جنگ تحمیلی آغاز شد .چند روز قبل از شروع جنگ رضا برای انجام ماموریت از تهران به همدان رفت و تقریبا روزی چند پرواز انجام میداد.از آنجاییکه سرنوشت ادامه و پایان جنگ مشخص نبود در یکی از روزها رضا قبل از انجام عملیات خیلی با عجله وسریع وصیت نامه خود را در سررسیدش یادداشت میکند.

در زیر متن بخشی ازوصیت نامه ایشان که درشهریورماه سال 59 نوشته شده آمده است:

 


بسم الله الرحمن الرحیم

انا لله و انا الیه راجعون

هم اکنون که این وصیت را می نویسم بسیار خوشحالم و فکر میکنم که راهی که انتخاب کرده ام بهترین راه است و در کمال آگاهی است زیرا هم اکنون در حال تبسم هستم .

برایتان بگویم که چندسال پیش جمله ای از امام خمینی خوانده بودم که به نظامیان بود که گفته بودند" از نظامیان میخواهم که فنون نظامی را با دقت فرا گیرند وچون موسی (ع) در دامن فرعون بزرگ شوند " و من در آن لحظه بسیار خوشحال شدم که تاکنون آنچه در فن خلبانی فرا گرفته ام و آنچه را به شاگردانم یاد داده ام شاید روزی در راه خدا یکار گرفته شود.

اکنون که مشغول نوشتن هستم در نظرم چنین آمد "الذین آمنوا یقاتلون فی سبیل ا... والذین یقاتلون .....

راه من برای رضای خداست اما راه آن خلبان مقابلم راه صدام حسین است(طاغوت) شاید بخود آید. و به ملت برادر عراق بگوییدشاید این کارزار به خواست خداوند وهمت برادران عراقی به سقوط صدام و استقرار حکومت اسلامی درآن سرزمین گردد.چنانچه در آن سرزمین اسیر شوم سر در برابر طاغوتیان برای زنده ماندن خم نخواهم کرد.اما به ملت عراق بگویید شرکتم در این جهاد فقط برای سرنگونی کفر صدام حسین است که مستمسک آمریکا قرارگرفته است ورو در روی ملت مسلمان ایران ایستاده است زیرا پس از سرنگونی رژیم منحوس پهلوی تنها آرزویم سفر به عراق و زیارت مرقد مولای متقیان علی (ع)و حسین بن علی (ع) بود اما چه سود که دریافتم که هم آن ملعون وهم صدام منفور هر دو بازیچه دست ابرقدرتها بودند چه در سال 52 در تمام طول سال هر دو طرف بازیچه دست آنها بودیم و یکباره با یک دست دادن صدام و شاه خائن همه چیز تمام شد این فقط به دستور ارباب هر دوی آنها بود.

حال سفارشات خود را می نمایم:

پس از شهادت به یگانگی خداوند عادل وشهادت به رسالت خاتم النبیین محمد(ص) و اعتقاد به روز جزا و شهادت به ولایت علی (ع) و 11 فرزندش امید عفو از خداوند یکتا و شفاعت ائمه طاهرین را دارم.از پدر ومادرم و دوستانم طلب بخشش دارم....

در پایان آرزوی دیدار امام را دارم چنانچه خدا فرصت دهد حتی برای یک لحظه

وقت پاکنویس ندارم به همین بدخطی حفظ گردد.

محمدرضا احمدی